Staw barkowo – obojczykowo stanowi połączenie między łopatką i obojczykiem, będąc jednym z trzech stawów tworzących jednostkę anatomiczno – fizjologiczną stawu ramiennego. W stawie, pomiędzy zakończeniami obojczyka i wyrostka barkowego, pokrytymi tkanką chrzęstną, znajduje się krążek stawowy; jest on otoczony torebką stawową, która spełnia rolę spajającą i stabilizującą staw. W tym stawie, przenoszącym siły pomiędzy częściami obręczy kończyny górnej, odbywa się ruch góra-dół, tył-przód oraz rotacyjny. W sąsiedztwie stawu znajdują się więzadła obojczykowo – barkowe, obojczykowo – krucze (dwa odmienne) i barkowo – krucze.
Do uszkodzeń przewlekłych (zwyrodnieniowych) dochodzi najczęściej w przebiegu wielokrotnego, wieloletniego przeciążania obręczy kończyny górnej. Nadmierne obciążenia występują u osób pracujących fizycznie oraz sportowców uprawiających dyscypliny angażujące kończyny górne, np. miotacze, pływacy, ciężarowcy, zapaśnicy, koszykarze, siatkarze….
Objawem jest ból, mierne ograniczenie ruchu i siły kończyn, oraz deformacja (pogrubienie) stawu.
Leczenie jest ustalane na podstawie klasycznego badania radiologicznego oraz wyników badania fizykalnego. Badania dodatkowe, takie jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa czy ultrasonografia, nie mają przewagi w ustalaniu dalszego postępowania.
Wyróżnia się kilka radiologicznych stopni przewlekłego uszkodzenia stawu barkowo – obojczykowego. Co interesujące, u wielu osób, zwyrodnieniowe uszkodzenie tego stawu nie powoduje wystąpienia żadnych objawów. U takich osób, formalne leczenie nie jest potrzebne. W przypadku mniejszych zmian zwyrodnieniowych i małych objawów wystarcza leczenie nieoperacyjne: fizykoterapia, iniekcje sterydowe lub z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego. W przypadku znacznego uszkodzenia i istotnych objawów leczenie polega na operacyjnym częściowym oczyszczeniu i wycięciu stawu.
Okres rekonwalescencji trwa od kilku do kilkunastu tygodniu, zarówno po leczeniu zachowawczym, jak i operacyjnym. Zjawiskiem obserwowanym w pooperacyjnych badaniach kontrolnych są zwapnienia wokół stawu, zazwyczaj bez istotnego znaczenia klinicznego.