Artroskopia stawu ramiennego jest operacją ortopedyczną wykonywaną z kilku niewielkich nacięć w okolicy barku. Polega na jego wziernikowaniu za pomocą specjalnego systemu optycznego, pozwalającego chirurgowi na podgląd wnętrza stawu na ekranie monitora. W razie potrzeby, operator za pomocą miniaturowych narzędzi dokonuje odpowiednich działań operacyjnych w zakresie struktur stawowych. Operacja otwarta polega na kilkucentymetrowym nacięciu stawu.
W trakcie operacji, oprócz dokładnej oceny samego stawu, chirurg może przeprowadzić liczne działania, których celem jest wyeliminowanie/zmniejszenie dolegliwości związanych z uszkodzeniem struktur stawu. Są to m.in. naprawa obrąbka stawowego, naprawa stożka rotatorów, tenotomii/tenodezy ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego, akromioplastyka, resekcja kaletki podbarkowej, stawu barkowo – obojczykowego, naprawa więzozrostu barkowo – obojczykowego. Szczegółowe wyjaśnienie tych procedur należy omówić z lekarzem prowadzącym. Naprawy często wymagają zastosowania specjalnych implantów. Mogą one być wykonane z tytanu – metalu biologicznie obojętnego, biowchłanialne – ulegające powolnemu, kontrolowanemu rozpuszczeniu w organizmie lub biokompozytowe pozostające w organizmie na stałe.
Po operacji miejsca nacięć zostają zaszyte lub zamknięte za pomocą specjalnych plastrów i zakładany jest opatrunek.
Chociaż artroskopia należy do bardzo bezpiecznych małoinwazyjnych metod operacyjnych, nie jest wolna od powikłań czy problemów. W przypadku operacji otwartej ryzyko powikłań jest
nieznacznie wyższe.
Powikłania to zdarzenia potencjalnie wpływające na ogólny stan zdrowia w sposóbchwilowy lub trwały, które mogą wymagać dodatkowej interwencji medycznej. Powikłania po artroskopii występują rzadko, ale nawet w przypadku wystąpienia większość udaje się pomyślnie wyleczyć. Należy zasięgnąć dodatkowej porady lekarskiej w przypadku wycieku z rany, znacznego zaczerwienienia i bólu barku, krwawienia, gorączki, duszności, silnego osłabienia, zawrotów głowy, bólu w klatce piersiowej lub łydce lub innych niepokojących objawów.
Pewne problemy występujące po operacji, choć czasem postrzegane jako powikłanie, nie są nimi z medycznego punktu widzenia i zazwyczaj nie wymagają dodatkowego postępowania. Są to m.in: nudności i wymioty, bóle głowy, złe samopoczucie, senność, przejściowe zaburzenia czucia w okolicy stawu, utrzymujące się umiarkowane bóle i obrzęki stawu.
Operacja jest tylko wstępem do odzyskania sprawności. Drugim równie ważnym elementem leczenia jest prawidłowo prowadzona rehabilitacja, którą należy rozpocząć według ustalonych zaleceń.
Bardzo często staw jest unieruchamiany w temblaku / stabilizatorze na kilka tygodni. Powrót do pracy następuje po 2 – 3 tygodniach. Bardziej aktywny tryb życia można wdrożyć po 6-8 tygodniach. Pełny okres rekonwalescencji wynosi zazwyczaj 6-8 miesięcy. Kierowanie pojazdami jest możliwe dopiero po odzyskaniu pełnej kontroli nad ruchami w stawie.